Gwiezdne Łzy 3

Powinnam mieć go już z głowy - pomyślała skręcając w bramę - Uhh... Co za dziwny wieczór...

Przyspieszyła kroku. Jeszcze tylko skręci w lewo i będzie przy wejściu na swoją klatkę schodową.

Nie wiadomo w którym momencie zaczęła biec.

Zakręt.

Drzwi na klatkę.

Ufff.....

Oparła głowę o framugę. Odetchnęła parę razy. Odwróciła się i z całą swoją siłą przywaliła w kogoś głową.

- Przepraszam, przepraszam! Zamyśliłam się trochę. Jeszcze raz bardzo przepraszaaa... - uniosła nieco głowę -AAAAAAAAAAAAAAAAA! Co jest!? Przecież ty byłeś tam, a teraz ty tu i.... JAK!

- To nie jest teraz ważne. Mam do ciebie taka małą sprawę i byłbym wdzięczny gdybyś..

- Spadaj - przerwała mu, omijając jednocześnie szerokim łukiem.

- Ale to naprawdę ważne. Wysłuchaj mnie, nie zajmę ci dużo czasu... Proszę! - uparcie szedł za nią po schodach.

- Idź w cholerę

- Proszę...

- Odwal się.

- Wysłuchaj mnie..

- Zdzwonie po policje!

- Tylko chwila!

- LUDZIE!!!  ZBOCZENIEC MNIE NAPASTUJE!!! POMOCY...!

- Tylko chwila, proszę!

- RATUNKU...! - Co to się z tym krajem dzieje... Spróbuję jeszcze raz..- GWAŁCĄ! POMOCY!- Nosz cholera jasna...

- Po prostu mnie wysłuchaj... - niestrudzenie szedł za nią coraz bardziej ją irytując.

Nagle Idea zrobiła gwałtowny zwrot w jego kierunku. Stanęła bardzo, bardzo blisko niego.

- Spierdalaj, rozumiesz? - powiedziała tonem, który mroził krew w żyłach.

Ten trik zawsze działał. 
Działa na szkolnych prześladowców. 
Działał na nauczycieli. 
Podziała też na niego.

Na serio miała go dość. Dziwny typ. Niech już sobie pójdzie i da jej spokój.

Stanął jak wryty.

"Ha! Wiedziała, że zadziała... Zawsze działało."

Uśmiechnął się.

"No i teraz biegnij do mamusi.... CO!?"

Zdawało jej się. Nie mógł się uśmiechnąć.

nie, Nie,NIE, NIE, NIE, NIE, NIE!!!!

A jednak, on się z niej śmiał i to w najlepsze.

- Z czego rżysz?!

- Ty próbowałaś być straszna? - powiedział ocierając łzy śmiechu - Nie no nie mogę.. Hahahaha...

"Jak tak dalej pójdzie to mu przewalę, a wtedy to ja go będę napastowała nie on mnie."- pomyślała.

- Nie bierz tego do siebie, ale ty nie możesz być straszna... Jesteś dziewczyną. Dziewczyny nie mogą być straszne.

"Kurwa co mi tam, może nawet wnieść oskarżenie o pobicie, ale w tym momencie nie myślę o niczym innym jak o tym, żeby rozsmarować jego twarz na ścianie."

- Jeszcze słowo, a przyrzekam, że zostanie z ciebie mokra plama, złamasie. - wycedziła zgrzytając zębami.

Znowu zaniósł się śmiechem.

Wzięła trzy oddechy. I kontynuowała wspinaczkę po schodach. Wyjęła klucze, otworzyła drzwi. Weszła do domu i gdy już miała je zamknąć miedzy drzwiami a framugą pojawiła się stopa.

- Ała...- miała ochotę walnąć głową o pobliską ścianę - Błagam... Wysłuchaj mnie!

- Ty chyba sobie żartujesz. Przedstawię ci całą to sytuację z mojego punktu widzenia. Nie mam łatwo w życiu więc jak co wieczór poszłam się nad sobą poużalać. Nagle w czasie moich przemyśleń jaka to beznadziejnie żałosna jestem z nieba, poczekaj powtórzę kładąc większy nacisk na to sformułowanie, Z NIEBA KURWA, spadłeś ty. Schodząc z dachu doszłam do wniosku, że jedzenie pizzy sprzed tygodnia nie było niajlepszym pomysłem i teraz męczą mnie halucynacje. Doczłapałam się do domu, jednak wyszło na to iż to nie urojenia tylko ,ku mej rozpaczy, jakiś debil sie do mnie przyczepił. A teraz stoi przede mną i oczekuje, że wpuszczę go do domu jak gdyby nigdy nic i zaproponuje mu kawy. A co!

- Właściwie to wolę herbate - uśmiechnął się

- Właściwie to zastanawiam się ile lat odsiadki dają za morderstwo ze szczególnym okrucieństwem. Jak sądzisz?

- Proszę....

- AAA! Masz 10 min i ani sekundy dłużej.

"Czuje, że będę tego żałować"  - pomyślała zamykając za nim drzwi.